Νίκος Πορτοκάλογλου - «Ενα βήμα πιο κοντά» σας

Ο στίχος που τον εκφράζει πληρέστερα αυτή την εποχή είναι το «Δώσ' μου μια νέα αρχή...». Οσοι πήραμε το νέο του δίσκο «Ενα βήμα πιο κοντά» τον έχουμε ήδη ακούσει στο τελευταίο κομμάτι της συλλογής. Η αρχή και το τέλος φαίνεται να ενδιαφέρει πολύ το Νίκο Πορτοκάλογλου, ο οποίος αισθάνεται ότι κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας δεύτερος με αυτή του τη δουλειά. «Οχι μόνο στη δουλειά του, αλλά και στη ζωή του» λέει στις «Διαδρομές» ο δημοφιλής τραγουδοποιός. Ας τον ακούσουμε...

.
Συνέντευξη στη Χάιδω Σκανδύλα

«Ενα βήμα πιο κοντά» λοιπόν ο τίτλος αυτού του νέου άλμπουμ. Πού πιο κοντά σας φέρνει και από τι σας απομακρύνει;

«Ενα βήμα πιο κοντά στην καρδιά μου. Πιο κοντά σε αυτόν που μου αρέσει να φαντάζομαι σαν συνταξιδιώτη μου σε αυτό το ταξίδι ζωής. Από την άλλη, σε αυτόν το δίσκο είχα τη διάθεση να προχωρήσω σε μία αφαίρεση, σε κάτι απλούστερο. Επειτα από αρκετούς πειρασμούς τα τελευταία χρόνια με ηλεκτρονικό ήχο, samplers, υπολογιστές, ένιωσα την ανάγκη να γυρίσω πίσω, στα βασικά. Υπάρχει και μία ανάλογη διεθνής τάση προς το απλούστερο - υποχωρεί ο ηλεκτρονικός ήχος. Είναι κύκλοι. Επειτα από κάθε εποχή πολυπλοκότητας, έρχεται και μια εποχή απλότητας».

Τι κάνει κάποια τραγούδια αναλώσιμα και άλλα διαχρονικά;

«Αυτό που δίνει διάρκεια είναι το ταλέντο σε συνδυασμό με την τιμιότητα του τραγουδιού - το πόση αλήθεια περιέχει αυτό το κομμάτι. Αν δε δώσεις ένα κομμάτι από τη ζωή σου, από το χρόνο σου, τις εμπειρίες σου, από τον εαυτό σου, για να αποκτήσει τη δική του αυτόνομη ζωή, αν γράφεις τα τραγούδια σαν να τα έχεις βάλει σε μηχανή και να τα κόβεις, σαν βιομηχανία, τότε το αποτέλεσμα δεν έχει ζωή μέσα του, είναι σαν χαλκομανία».

Μια στιγμή που ξεχωρίζετε από την πορεία σας.


«Το φινάλε της συναυλίας του Λυκαβηττού που έγινε για την Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών το Σεπτέμβριο. Μια συναυλία που ήταν και λίγο σαν γιορτή για τα 25 χρόνια στη δισκογραφία μου, χωρίς καμιά ιδιαίτερη αναγγελία από εμένα. Στο φινάλε βγήκαμε όλοι μαζί, εγώ, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Γιάννης Κότσιρας, η Ελένη Τσαλιγοπούλου κι η Ανδριάνα Μπάμπαλη στη σκηνή και τραγουδήσαμε. Με ένα υπέροχο κοινό να συντονίζεται με τη συγκίνησή σου. Αυτή η στιγμή για μένα ήταν ανεπανάληπτη».

Τα παιδιά σας ακούνε Πορτοκάλογλου;

«Θέλοντας και μη. Ακόμη και τις πρόβες τις κάνω στο υπόγειο του σπιτιού μου. Κατά καιρούς μου λένε για ένα τραγούδι που τους έκανε εντύπωση ή τους άρεσε πολύ. Δεν είναι όμως και η μουσική την οποία θα βάλουμε στο CD player για να ακούσουν. Η μουσική του μπαμπά. Ούτε εγώ περιμένω κάτι τέτοιο».

Η ιστοσελίδα σας στο Ιντερνετ (www. portokaloglou.gr) είναι πολύ χρηστική. Ασχολείστε με το διαδίκτυο;

«Αν μπείτε στο φόρουμ της ιστοσελίδας μου θα δείτε ότι συνομιλώ με τους επισκέπτες για τη μουσική μου, καθώς και για άλλα θέματα, όπως οι καταλήψεις. Δέχομαι απόψεις για τα τραγούδια μου ή τις συναυλίες μου, ρωτάω για κάτι που με ενδιαφέρει ή πετάω κάποια ιδέα για συζήτηση. Από αυτή την άποψη το Ιντερνετ είναι μεγάλο δώρο. Αυτή η άμεση επικοινωνία με ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τη μουσική μου δε υπήρχε στην προ Ιντερνετ εποχή. Σπάνια σου έγραφε κανείς κάνα γράμμα. Κι αυτό αν έφθανε ποτέ στα χέρια σου».

Είπε:
για τη σύνθεση: «Για μένα είναι μία μορφή ψυχοθεραπείας, ένας τρόπος να γνωρίσω τον εαυτό μου καλύτερα, να εξερευνήσω τις σκοτεινές περιοχές»
για την αλλαγή στον Πορτοκάλογλου από τους «Φατμέ» έως σήμερα: «Αλλάζει το σκηνικό. Για μένα είναι σαν ένα έργο που ανεβαίνει κάθε φορά το ίδιο, αλλά με διαφορετικά σκηνικά και κοστούμια»
για τους συμβιβασμούς: «Το μεγάλο στοίχημα είναι πώς θα μπορέσεις να πετύχεις τους επαγγελματικούς στόχους σου, χωρίς να προδώσεις κάποιες αρχές. Αυτό ισχύει για όλους. Θα έλεγα ότι είμαι ευχαριστημένος με τον εαυτό μου σε αυτό το θέμα. Κοιμάμαι ήσυχος».
για την παράδοση: «Πάντα έλεγα ότι τα παραδοσιακά όργανα μπορούν πολύ εύκολα και φυσικά να συνδυαστούν με τα ηλεκτρονικά ή τα ηλεκτρικά. Αυτοί που υπερασπίζονταν την καθαρότητα έλεγαν ότι αυτά δεν πρέπει να τα μπλέκουμε -ότι τα παραδοσιακά πρέπει να μένουν με τα παραδοσιακά και τα σύγχρονα με τα σύγχρονα. Αυτή η άποψη για μένα δεν έχει κανένα ενδιαφέρον».
για τη μίμηση: «Είναι αλήθεια ότι τον ήχο με την κρητική λύρα και τους ηλεκτρονικούς ρυθμούς τον μιμήθηκαν μέχρι και σε διαφημίσεις. Για να μην αναφερθώ στο τραγούδι της Παπαρίζου στη Γιουροβίζιον με την κρητική λύρα. Κάνεις κάτι που μέχρι τότε όλοι σου λένε ότι δε γίνεται. Κι έπειτα το αντιγράφουν».

info

Τεστ αντοχής
«Ο υπότιτλος της παράστασης είναι «Μηχανή του χρόνου». Παρουσιάζουμε κάποια από τα καινούργια τραγούδια, αλλά και μια επιλογή από όλη αυτή την 25ετία που συμπληρώνεται φέτος από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου των «Φατμέ». Με τους νέους μου συνεργάτες ξαναπιάνω εκείνα τα κομμάτια, τα διασκευάζω και τα παρουσιάζω διαφορετικά πλέον. Αλλωστε μου αρέσει να πειράζω τα παλιά μου κομμάτια, να αλλάζω την ενορχήστρωση, κάποιες φορές και να τα μεταμορφώνω... Κάτι σαν τεστ αντοχής».
Ξεκίνησε τις παραστάσεις από το Δεκέμβριο στο «Σταυρό του Νότου» με μία καινούργια ομάδα, εκτός από τον «παλαιότερο» Οδυσσέα Τσάκαλο και τη συνεργάτιδά του από πέρσι, Βασιλική Κρακώστα, στο τραγούδι. Οι 4 νέοι συνεργάτες του είναι ο Αποστόλης Μπαλαρούτσος (κιθάρα, τραγούδι), ο Θεσσαλονικιός Μιχάλης Βρέττας (βιολί, τραγούδι), ο Δημήτρης Φροσίνης (μπάσο) και ο Θανάσης Τσαουσέλης (πιάνο, ακορντεόν). Σήμερα και αύριο τραγουδά στο Club του Μύλου, καθώς και την επόμενη Παρασκευή και το Σάββατο, στις 22.30