«Δεν έχουμε δικαίωμα να πεθάνουμε βλάκες»

Εν Πλω, Μολυβένιες Ιστορίες, O χαμένος τα παίρνει όλα, Αγγελάκας και επισκέπτες, Ράδιο 88Μισό. Ο Ντίνος Σαδίκης είναι ένας ζωντανός θρύλος της εναλλακτικής σκηνής στην Ελλάδα.

του Αλέξανδρου Σαλαμέ
adisalames@yahoo. com

Από τις αρχές τις δεκαετίας του ‘80 και μετά, όταν αποφάσισε ότι δε θέλει τελικά να πάρει τελικά σύνταξη από το Τ.ΣΑ.Υ. (Ταμείο Συνταξιοδότησης Αυτασφάλισης Υγειονομικών) και παράτησε την Iατρική, για να ασχοληθεί με τη μεγάλη του αγάπη τη μουσική, μόνο ωραίες στιγμές μας έχει χαρίσει. Προσοχή, γιατί η συνέντευξη που ακολουθεί είναι ποτισμένη στη ρακή.

Οι μεγάλες ευκαιρίες βρίσκονται παντού. Αρκεί να είσαι εσύ έτοιμος και εντάξει με τον εαυτό σου για να τις δεις. Υπάρχουν ακόμη και στο τελευταίο χωριό. Και στην Κρήτη που έζησα, έζησα τις μεγάλες ευκαιρίες. Οι μεγάλες ευκαιρίες είναι γι' αυτούς που κάνουν καριέρα. Και εγώ δε κάνω καριέρα.

Από τη Θεσσαλονίκη θα με διώξει ένας συντηρητισμός που πιάνω στον αέρα, αρκετά χρόνια τώρα που δεν τον είχε η Θεσσαλονίκη. Βλέπω μία Θεσσαλονίκη σφιχτή. Μια πόλη φοβισμένη απέναντι στο καινούργιο και σε νέα πράγματα. Δεν ήταν έτσι η Θεσσαλονίκη. Ηταν η πόλη των λαών και των πολιτισμών. Αν κάτι έχει να περιμένει πραγματικά η πόλη αυτή, θα έρθει από τους μετανάστες.

Την Ιατρική δεν τη παράτησα εγώ, με παράτησε αυτή. Δεν ήταν καμία απόφαση της στιγμής ή μία μεγάλη απόφαση όπως μπορεί να ακούγεται. Με τα χρόνια που περνούσαν σιγά σιγά η Ιατρική με άφηνε. Εξάλλου η μουσική πάντα με τραβούσε περισσότερο και είδα ότι το να γίνω και γιατρός αναγκαστικά, επειδή έφτασα στο πτυχίο, δε με εξέφραζε. Καλύτερα καλός διασκεδαστής, παρά κακός γιατρός.

Βλέπω πολλά νέα παιδιά να γεμίζουν τα σαββατοκύριακα τα σκυλάδικα και αυτό με τρελαίνει. Θα έλεγα την επόμενη φορά που θα φωνάξουν στις καταλήψεις για το άρθρο 16 να παίξει η Καίτη Γαρμπή. Σε αυτήν πηγαίνουν να διασκεδάσουν ούτως ή άλλως.

90-60-90 είναι η κοινωνία του lifestyle ή αλλιώς η κοινωνία της αρπαχτής, της βιτρίνας και του σταρχιδισμού. Δε με νοιάζει τίποτα, να 'ναι καλά το σώμα μου με τις αναλογίες 90-60-90 και τίποτα άλλο. Αυτός είναι ο τηλεοπτικός πολιτισμός. Το απόλυτο τίποτα. Μία φούσκα. Μία μπούρδα, που θα σκάσει στα μούτρα τους.

Η συνεργασία με το Γιάννη Αγγελάκα βγήκε μέσα από την παρέα. Δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Και εγώ και ο Γιάννης λειτουργούμε μέσα από αυτό το πράγμα. Είμαστε άνθρωποι που έχουμε μάθει να παίζουμε μαζί με άλλους.

Ο Μιχάλης Πρέκας ήταν άλλη μία περίπτωση φίλου, που συμμετείχε σε μία οργάνωση, την «Αντικρατική Πάλη» και έκανε κάποια πράγματα. Από εκεί και πέρα, όταν κάποιο τον θεωρώ φίλο τον δέχομαι έτσι όπως είναι. Και είναι πολύ λίγοι οι φίλοι. Δεν είναι φίλοι τα μάτσα μούτσα και οι περιστασιακές σχέσεις. Ανάμεσα στους πολύ λίγους φίλους μου εκείνη την εποχή ήταν και ο Μιχάλης. Θεωρώ μεγάλη μου τιμή που ήταν φίλος μου και αισθάνομαι πολύ όμορφα στην ανάμνηση αυτής της φιλίας.

Η οικογένειά είναι μια παρεούλα, που βοηθάει τα μέλη της να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Δεν είναι ούτε ο γάμος ούτε τα βαφτίσια ούτε οι αρραβώνες ούτε τα σκυλογλέντια που κάνουν στους γάμους. Ολα αυτά είναι επιχείρηση. Πιστεύω ότι ο γάμος δεν είναι τίποτα παραπάνω, μία στενή παρέα στο ίδιο σπίτι.

Δε φοβάμαι τον αξιοπρεπή θάνατο. Φοβάμαι τον ξεφτίλα θάνατο. Φοβάμαι τις τελευταίες στιγμές, γιατί σε αυτές παίζεται το παιχνίδι της ζωής. Το τι έζησες, το τι ήσουν, τι έκανες. Φοβάμαι το θάνατο που σου δείχνει ότι δεν έζησες και ελπίζω αυτό το πράγμα να το αποφύγω. Αν το καταφέρω θα είμαι πλήρης. Δεν έχουμε δικαίωμα να πεθάνουμε βλάκες.


INFO BOX:
- Ο Ντίνος Σαδίκης έχει σήμερα, Παρασκευή, συναυλία στις 22.00 στο ξυλουργείο του Μύλου. Είσοδος 10 ευρώ
- Το 2005 κυκλοφόρησε η τελευταία του δικογραφική δουλειά με τίτλο: «Το Γέλιο των πολλών» σε παραγωγή: Dani Joss
- Το πρώτο συγκρότημα του Ντίνου Σαδίκη και πρόδρομος των «Εν Λευκώ» ονομαζόταν «Μαύρα Τηγάνια»
- Ο Ντίνος Σαδίκης είναι πτυχιούχος με Αριστα του τμήματος Μικροβιολογίας των Τ.Ε.Ι. Λάρισας. Στη συνέχεια μεταπήδησε στην Ιατρική.