Στάση στο «Ναό»

Τώρα θα μου πείτε γιατί έχω τη λέξη «Ναό» σε εισαγωγικά. Η απάντηση είναι απλούστατη και προφανής. Μα γιατί δεν αναφέρομαι στον Ιερό Ναό της συμπαθέστατης κατά τα άλλα Αγίας και προστάτριας του πυροβολικού μας, αλλά για τον άλλο…προστάτη και καμάρι των απανταχού Τουμπιωτών, το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Αφήστε που στην Αγ. Βαρβάρα έχουν πανηγύρι μία φορά το χρόνο, ενώ στον άλλο «Ναό» κάθε δυο βδομάδες! Καντίνες, αυτοσχέδιοι πάγκοι που πουλάνε κασκόλ, αφρολέξ και κάθε λογής τζίρτζιλα-μίρτζιλα, κατά βάση ασπρόμαυρα, στήνονται όποτε παίζει ο ΠΑΟΚ στην έδρα του. Οσον αφορά τα γύρω καφενεία και γυράδικα, οι ποσότητες αλκοόλ και αγνού παρθένου χοιρινού που καταναλώνονται πριν και μετά τους αγώνες αγγίζουν τα όρια των ρωμαϊκών οργίων. Είναι άλλωστε κοινώς αποδεκτό ότι Τουμπιώτης που δεν έχει πάει ούτε μία φορά σε αγώνα και που δεν έχει φάει από τον «Μάκη» ή το «Γυράδικο» καλύτερα να αλλάξει γειτονιά! Ετος ίδρυσης του «Ναού» το 1957, όταν παράγοντες της ομάδας, ύστερα από την απαλλοτρίωση του πρώτου γηπέδου του ΠΑΟΚ, του γηπέδου του σιντριβανιού, καταλήγουν στη σημερινή έκταση, η οποία βρισκόταν υπό την ιδιοκτησία του Ταμείου Εθνικής Αμύνης. Ο χώρος 30 στρεμμάτων παραχωρείται μετά από διαπραγματεύσεις στον ΠΑΟΚ έναντι σημαντικού αντιτίμου και αρχίζει η ανέγερση του γηπέδου. Τα εγκαίνια του γηπέδου έγιναν στις 6 Σεπτεμβρίου 1959 από τον υπουργό Εθνικής Αμυνας Γ. Θεμελή. Μάλιστα εκείνη την ημέρα ένα αεροπλάνο της Πολεμικής Αεροπορίας έριξε μία μπάλα πάνω από το γήπεδο, για το καλό!